Sociale relaties van goede kwaliteit helpen ons om langer, gelukkig en gezonder te leven—wat, voor zover men weet, los van geografie of cultuur geldt. Hoewel verbanden tussen relaties en gezondheid al decennia (zo niet millennia) lang worden opgemerkt, de redenen voor deze verbanden blijven speculatief. We weten dat onze vrienden en dierbaren ons meer weerbaar maken bij stress, maar we weten niet werkelijk waarom. Bij deze lezing zal ik allereerst mijn werk rondom een van de mogelijke redenen beschrijven: sociale regulatie van de respons van de hersenen op de waargenomen dreiging. Daarnaast zal ik een perspectief bieden—ontleend aan onze sociale regulatie resultaten—dat onderzoek naar sociale relaties met principes van gedragsecologie en cognitieve psychologie integreert om te stellen dat sociale relaties worden gevormd door de hersenen als bioenergetische hulpmiddelen die beschikbaar zijn voor jezelf. Hierdoor bespaart de afstand tot sociale hulpmiddelen zowel huidige als voorspelde cognitieve en lichamelijke inspanning, een proces dat subjectieve stress verlicht, gezondheid verbetert en de levensduur verlengt.
