In de literatuur is een overvloed te vinden aan simulatietheorieën op het gebied van sociale cognitie, maar vaak is niet duidelijk wat simulatie nu precies betekent en hoe het werkt. De ontdekking van een spiegelmechanisme voor acties, emoties en sensaties heeft geleid tot een meer lichamelijke benadering van simulatie – Embodied Simulation (ES). ES biedt een nieuwe, empirisch gefundeerde manier van denken over intersubjectiviteit, die in het licht van deze nieuwe inzichten bovenal wordt gezien als interlichamelijkheid.
ES stelt het idee ter discussie dat volkspsychologie de enige verklaring biedt voor de manier waarop we andere mensen begrijpen. Interlichamelijkheid is de belangrijkste bron voor het verzamelen van directe kennis over andere personen. Het interlichamelijke proces vindt eerder en op een diepere laag plaats dan het 'lezen' van de geest van een ander persoon. Als we gebruik maken van ES “zien” we niet alleen een actie, een emotie, of een sensatie van iemand anders, die we dan vervolgens begrijpen door middel van analogische deductie.
Met ES kunnen we de acties van anderen in kaart brengen door ook gebruik te maken van onze eigen motorische representaties. Dat geldt ook voor de emoties en sensaties van andere mensen: die begrijpen we door gebruik te maken van onze eigen visceromotorische en somatosensorische representaties.
ES geeft een originele en samenhangende verklaring voor de fundamentele aspecten van intersubjectiviteit. Verder toont ES hoe diep onze manier van betekenis toekennen aan de levende, acterende lichamen van anderen, geworteld is in het vermogen om onze eigen motorische, emotionele en somatosensorische bronnen te (her)gebruiken. Er zullen een aantal psychopathologische en psychotherapeutische implicaties van dit model worden besproken.
Presentatie Vittorio Gallese
Presentatie Leonardo Fogassi
