De theorie over hechting is het meest uitvoerig besproken en onderzochte kader om de vorming, het functioneren en de kwaliteit van persoonlijke relaties tijdens de levensloop te kunnen begrijpen. In onze lezing, presenteren we een theoretisch model van de activering en psychodynamiek van het systeem van hechtings-gedrag bij volwassenen. We gebruiken het model om zowel de normatieve als de individueel verschillende aspecten van partnerrelaties te karakteriseren.
In het bijzonder zullen we onderzoek naar hechting bij volwassenen belichten en geven we aanvullende ideeën over
(a) het nut van een partner in een intieme relatie als hechtingsfiguur,
(b) strategieën voor emotie- en gedragsregulatie voor hyperactivering en de-activering en de implicaties voor individuele verschillen in de kwaliteit van intieme relaties;
(c) het spel dat gespeeld wordt tussen partners in intieme relaties, als een systeem van hechting en zorgend gedrag, en
(d) de gezamenlijke uitvoering van dit systeem bij beide partners in de relatie, die verschillende patronen van verbondenheid creëren.
Tenslotte zullen we toepassing van de theorie en het onderzoek laten zien en wat het heeft teweeggebracht voor de begeleiding en therapie van individuen en paren
